De “Duckface” op je CV gaat het helemaal worden….
Wij komen ze regelmatig tegen. De “Duckfaces”. Een foto zoals hierboven. Het zijn veelal dames die zichzelf in deze pose op de gevoelige plaat leggen. Heel zwoel allemaal hoor! Maar ja, is dat een wenselijke eerste indruk bij een potentiële werkgever? Nee! Tenzij je solliciteert als model voor een mannenkalender wellicht 😉 Waarom dan zelf wel op deze manier op de foto? Nou, in de eerste plaats ben ik niet op zoek naar een baan, maar dient deze foto een ander doel. Bovendien weten mensen die mij een beetje kennen dat ik wel houd van een beetje humor en dat ik genoeg zelfspot heb, ook als het gaat om het maken van een punt. “There is no such thing as bad publicity”, toch? Waarschijnlijk heb ik nu wel je aandacht.
In een tijd van informatietechnologie is nagenoeg alles zichtbaar. Veel mensen wíllen ook van alles laten zien. Maar, ook recruiters kijken hiernaar. Op deze manier vormen ze een algeheel beeld van een kandidaat, een eerste indruk. Is dit dan eerlijk? Natuurlijk niet! Veel mensen posten eigenlijk alleen maar de leuke dingen in hun leven op jacht naar de “likes”. Van al die foto’s van mensen vormen wij dan een oordeel. In feite vervangt dit dus eigenlijk de eerste indruk bij een eerste ontmoeting, terwijl een persoon in de praktijk heel anders kan zijn dan wat er online gesuggereerd wordt.
Verhaal uit de praktijk
Een tijd geleden waren we met een kandidaat bezig voor een functie ‘bouwkundig tekenaar’. Nu kwam deze kandidaat uit mijn eerstelijns contacten en ken ik hem als een jonge brave huisvader met een muzikale hobby. Ik heb altijd een zwak gehad voor mensen die muziek maken. Het was een diepgewortelde wens van mijzelf om dat ook te kunnen, maar die wens is na een halve poging tot gitaar spelen in rook opgegaan helaas. Mijn vrouw Ellen werd er letterlijk tureluurs van. Zij moest natuurlijk al mijn muzikale aspiraties ondergaan: “Wacht even schatje, even opnieuw…..” Anyhow!
Deze jongeman maakte dan wel muziek, maar hij speelde in een grungeband. Niet helemaal mijn smaak, maar evengoed te waarderen. Net na het eerste gesprek bij onze opdrachtgever veranderde onze kandidaat zijn profielfoto op Facebook. In zijn blote bast met zichtbare tatoeages, headbangend achter het drumstel op het podium. Niet het ideale schoonzoon plaatje zeg maar. Ik heb hem toen wel vriendelijk doch dringend verzocht deze foto even te verwijderen. De opdrachtgever heeft dit gelukkig niet gezien. Want, ondanks zijn wellicht wat heftige muzikale voorkeur, werkt deze kandidaat ondertussen alweer ruim twee jaar bij dit bedrijf. Bovendien heeft hij intern ook al een promotie gemaakt. Hij speelt overigens ook nog steeds in zijn band.
Van de week stond er ook een mooi opiniestuk in de krant waarin het belang van job markten werd aangestipt. Mensen die naar aanleiding van een CV en sollicitatiebrief niet werden uitgenodigd, maar door een persoonlijke ontmoeting met een potentiele werkgever wel een baan vonden door een positieve eerste (persoonlijke) indruk.
En daar zijn we weer met onze eerste indrukken van mensen. In de eerste 30 seconden van een sollicitatiegesprek wordt bepaald of iemand het gaat worden of niet. Het is dus van belang dat je excessen achterwege laat. Die kunnen alleen de eerste indruk vertroebelen. Een foto heet niet voor niets een moment opname. De context van een gemaakte foto is vaak niet duidelijk. Het getoonde op de foto wel. Dus mensen: Laat de “Duckfaces” achterwege! Tenzij je je zelf natuurlijk voor schut wilt zetten, net als ik 😉
